Евангелието, Револверот и Камата

Кон крајот на 19 век, Македонија сè уште била дел од Отоманската империја. Сметани како „скапоцен камен во османлиската круна“, Турците не би се откажале од Македонија без борба. Неуспешното востание во 1878 година значело дека Македонците треба да бидат поорганизирани и подобро подготвени за да се ослободат од нивните угнетувачи.

Во 1893 година, шест мажи се состанаа во Солун за да разговараат за основањето и создавањето на македонско тело кое ќе се бори за слобода и слобода. Оваа организација е основана од Христо Татарчев, Даме Груев, Петар Поп-Арсов, Андон Димитров, Христо Батанџиев и Иван Хаџиниколов, а првично го добила името МРО (Македонска револуционерна организација).

Организацијата рапидно растеше и до ² август 1903 година МРО се пофали со околу 20.000 членови, секој лојален на македонската кауза како и следниот. Лојалноста беше дадена со крвна заклетва и заклетва на верност и верност кон организацијата. Вообичаено изведено од свештеник, новиот член клечеше пред револвер и кама што се потпираше на библија и ги рецитираше следните зборови:

„Се колнам во Бога, во мојата вера и чест, дека до смрт ќе се борам за слободата на Македонците во Македонија, дека безусловно ќе се потчинам на раководството и без протест ќе ги извршувам неговите наредби, дека никого нема да изневерам. со збор, ниту со дело, тајната со која се оженив денес, и сè што ќе видам, слушнам и разберам во врска со причината од денес па натаму. кама што овде ја бакнувам“.

Оној што дава заклетва трипати се поклонувал, ги бакнувал предметите, кои по изречената заклетва ги бакнувал уште еднаш. Оваа заклетва првпат се појави во очите на јавноста преку британските конзуларни записи во 1902 година.

Самата организација беше високо организирана и внимателна за време на своето постоење. Низа подземни комуникациски мрежи се состоеле од мажи и жени кои патувале тајно за да доставуваат рачно напишани пораки и се сметале за 'рбетот на организацијата и најважен за нејзиниот опстанок.

Во 1903 година, откако добила значителна поддршка меѓу Македонците, МРО го организирала Илинденското востание, значајно, но неуспешно востание кое било брзо задушено од османлиските власти. По Илинденското востание, идејата за македонската државност била откриена во убедувањето дека „масите (македонскиот народ) не треба да се потпираат на можноста Бугарија или која било друга земја да дојде и да ги ослободи“. Истовремено, иднината на Македонија беше дефинирана како држава со независен статус во рамките на балканска федерација.

Договорено на Генералниот конгрес одржан во Рилскиот манастир во 1905 година, се раѓаат идеолошките, политичките и статутарните основи за формирање на нова, де факто, македонска држава.

Последователно, МРО се подели на две посебни фракции: левичарско, промакедонско крило со седиште во Македонија, кое продолжи да се залага за независна Македонија, и десничарско, пробугарско крило со седиште во Софија, кое се обиде да ја припои Македонија кон Бугарија и промовираше бугарски политички и воени интереси.

Левичарското, промакедонско крило на ВМРО, кое се собра во 1925 година како ВМРО (Обединета), продолжи да ја промовира каузата на македонскиот национализам и формирањето на независна македонска држава. Иако рано доби поддршка од балканските комунистички партии, подоцна беше прогонуван од југословенските власти со образложение дека неговите поддржувачи беа македонски сепаратисти, и затоа претставуваше закана за унитарноста на југословенската држава. До 1937 година ВМРО (Обединета) беше распуштена.